Vandaag stonden we ongeveer rond 8u op. We moesten om
9u bellen om de boottocht voor de dolfijnen te reserveren. Deze zou om 11u in
Clearwater vertrekken. Om 8.30 probeerden we al even te bellen. Zack, de
zaakvoerder nam al op maar was blijkbaar nog onderweg en kon dus geen
reservatie noteren. Even ontbijten dus en daarna nog eens terugbellen. Om 9u
konden we de reservatie maken en vertrokken we na dubbel checken van het juiste
adres richting Clearwater. Rond 10u20 kwamen we aan en we konden nog net een
parkeerplaats vinden in de buurt van het kleine haventje. 10 minuten later was
de parking echt volzet geweest. Een klein bootje genaamd Little Toot stond ons
op te wachten. Al gauw kwamen de andere spotters opdraven en met een twingtigtal
personen gingen we aan boord. Of we dolfijnen zouden zien was een vraagteken,
maar de verwachtingen werden al heel vlug ingelost. We waren de haven nog niet
uit of er kwamen al 4 dolfijnen ons tegemoet gezwommen. Zodra we de haven
uitwaren en ons klein bootje vaart kon maken begonnen de dolfijnen in de golven
van de boot te spelen en te springen. Dit was ver boven onze verwachtingen. Ik kreeg
spontaan tranen in mijn ogen omdat dit een van de mooiste dingen was die ik
ooit heb gezien. Het was voor mij een droom die ik al van kleins af aan heb die
in vervulling kwam, terwijl ik op voorhand niet verwacht had dit ooit te kunnen
meemaken. Zowel voor Jeroen als voor mij is dit iets van onze bucketlist dat we
kunnen schrapen. Na een tiental minuten waren onze 4 reisgezellen het spelen
beu en gingen ze andere wateren opzoeken. Maar onze tocht zat er nog niet op. Na
wat sightseeing en uitleg over Clearwater vaarden we naar de Golf van Mexico. Zodra
we onder de toegangsbrug van Clearwater vaarden kwamen er alweer een heleboel
dolfijnen op ontdekkingstocht. Ook deze keer vonden ze de golven van onze boot
tof speelgoed en sprongen ze met ons
mee. In totaal hebben we zeker een stuk of twintig dolfijnen, waaronder enkele
moeders met jong, gezien die zich duidelijk erg thuis voelden tussen de boten, jetski’s
en andere vaartuigen. Deze vriendelijke dieren hoorden volgens ons echt wel
thuis in de open wateren en zagen er ook een heel stuk vrolijker uit dan
degenen die je in een dolfinarium te zien krijgt. Na dit hoogtepunt gingen we
snel iets eten in een klein eettentje aan de haven. Terwijl we daar zaten te
eten kwam zowaar de voedselinspectie langs. Gelukkig was alles in orde, maar
het was toch wel raar om dit mee te maken.
Daarna zetten we onze reis verder
richting St Petersburg voor het Dalimuseum. We kozen terug voor de snellere
tolbrug. Voor 1,25$ is een half uur omrijden volgens ons echt onzin, zeker
omdat er heel mooie uitzichten zijn over de Sunshine Skyway brug. Om een of andere reden waren er rond het
Dalimuseum verschillende omleidingen waardoor we op een parking aan een strand
onze auto moesten parkeren. De vriendelijke dame van de parking hield te
shuttle nog voor ons tegen. Blijkbaar was de parking daar vandaag ook gratis. Eenmaal aan het
museum aangekomen werd het ons duidelijk dat de jaarlijkse Indy Car-race
doorging rond het museum. Om die reden sloot het museum ook om 16u en niet om
20u zoals al de andere donderdagen in het jaar. We kwamen om 14u15 aan maar
zouden nog tijd genoeg hebben om het museum en de bijhorende tuin te bekijken.
We kregen een gratis audioguide die bij verschillende werken uitleg gaf. Verder
was er ook een tijdelijke tentoonstelling bezig over Leonardo Da Vinci en hoe
die een invloed was op het werk van Dali. Dit alles wat heel interessant. We
namen onze tijd om het museum te ontdekken en om 15.55 hadden we
alles gezien. Net voor sluitingstijd dus. Ondertussen waren enkele
wagens het parcours aan het verkennen. Die maakten heel veel lawaai. Om weer aan de shuttle te geraken moesten we,
net zoals al de andere bezoekers van het museum door de ‘backstage’ van de race
wandelen. Niet te geloven dat je zo dicht bij al die dure wagens kon komen. Ik
denk dat dit in België (kijk naar Francochamps) veel strenger is afgeschermd.
Rond
16u30 waren we weer aan onze auto en konden we aan onze tocht van 163 mijl
richting Naples beginnen. Dit ging op 2 kleine files na vlot en rond 19u15
konden we inchecken in het hotel. Daar raadden ze onze de Cracker Barrel aan om
te gaan eten, dat op wandelafstand van onze kamer lag. Dit was een gezellig
restaurant waar ze echt countryfood serveerden. Maar er was wel geen druppel
alcohol te verkrijgen. Voor de heel lage
prijs van 25 dollar hadden we hier beide heel goed gegeten en gedronken. Daarna gingen we nog even tanken en kruipen we
nu vroeg onder de wol. Morgen moeten we om 8u45 al in Everglades City zijn voor
de airboat en dit is toch nog een klein uurtje rijden.
Gereden
afstand: 195 mijl/312 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten